مغز دختران برای واکنش نسبت به انسانها وچهره ها برنامه ریزی شده است، درحالی که مغز پسران نسبت به اشیا واشکال آنها واکنش نشان می دهد. مطالعه برروی نوزادانی که از چند ساعت تا چند ماه سن داشتند، به طور روشن به یک نکته اشاره می کند. پسران از اشیا خوششان می آید، دختران از انسان ها. سنجش علمی تفاوت جنسیت نشان می دهد که تفاوتهای موجود در شبکه بندی مغز دختران وپسران ، سبب می شوند که آنان درک متفاوتی از دنیا داشته باشند. نوزادان مونث به سمت چهره ها گرایش پیدا می کنند ودو تا سه برابر بیشتر از نوزادان مذکر ارتباط بصری برقرار می کنند. نوزاد مذکر ، علاقه ی بیشتری به اشیای در حال حرکت با اشکال وطرح های نامنظم نشان می دهد.

دختران در دوازده هفتگی می توانند عکس افراد خانواده را از غریبه ها تشخیص دهند، در حالیکه پسران نمی توانند. درازای آن، پسران بهتر می توانند یک اسباب بازی گمشده را پیدا کنند.این تفاوت ها آشکار است وقبل از آنکه شرایطی از سوی جامعه ایجاد شود، ظاهر می شوند.

بچه های پیش دبستانی درآزمایشی از دستگاهی شبیه دوربین با یک چشم به تصاویر چهره انسان وبا چشم دیگر به تصاویر اشیا نگاه کردند. از کودکان پرسیدند کدام تصویر را می توانند به یاد بیاورند.دختران چهره افرادواحساسی را که داشتند وپسران اشیا واشکال آنها را بهتر به یاد می آورند.

درمدرسه ، دختران دور هم می نشینند وبا هم صحبت می کنند وادای تمام گروه را در می آورند، سردسته ای هم ندارند. وقتی دختری ساختمانی می سازد، معمولا بنایی با طرحی نامشخص وبلند است که درآن بیشتر موضوع انسان مطرح است.

درحالی که پسران از آن یک مسابقه ترتیب می دهند که هر کس سعی می کند، ساختمانی بزرگ تر وبلند تر از پسر کنار دستی اش بنا کند.پسران می دوند، می پرند، با یکدیگر کتک کاری می کنند وادای هواپیما وتانک را در می آورند.

 در دوره های پیش دبستانی ، دختر تازه وارد ، از سوی دیگر دختران پذیرفته می شود وهمه خیلی زود اسم او را یاد می گیرند.درحالی که یک پسر تازه وارد ، معمولا از سوی پسران دیگر نادیده گرفته می شود وفقط زمانی عضو گروه می شود که دیگران به ترتیب سلسله مراتب براین عقیده باشند که او ممکن است به درد بخورد.درپایان روز تعداد کمی از پسران اسم فرد جدید یا دیگرخصوصیات او را به یاد می آورند.

اگر به دختربچه چهارساله ای یک خرس عروسکی یا یک اسباب بازی هدیه بدهید، آن را بهترین دوست خود می کند. اما اگر همان اسباب بازی را به یک پسربچه بدهید ، ممکن است آن را تکه تکه کند تا دریابد که چگونه کار می کند وهمان طور تکه تکه رها می کند وسراغ اسباب بازی دیگری می رود تا آن راهم از هم باز کند.

پسران رقابت می کنند، دختران همکاری

گروه دختران ، همکار هستند ونمی توان در میانشان سرکرده ای را یافت. دختران حرف می زنند تا درجه عضویتشان را به نمایش بگذارند وهر دختر معمولا یک دوست صمیمی دارد که با او تمام اسرارش را در میان می گذارد.آنان با دختری که حالت رهبری به خود می گیرد، با فاصله برخورد می کنند . به این ترتیب که به او می گویند: "فکر می کنه حالا واسه خودش کسی یه" یا  "فکر می کنه می تونه به ما دستور بده". گروه پسران سلسله مراتب و رئیسی دارد که او را می توان به راحتی با کلام خاصش شناخت. هریک از پسران برای کسب موقعیت بالاتر در گروه می جنگد. قدرت وموقعیت در هر گروه ، ارزش بالایی دارد. یک پسر می تواند آنها را اصولا به کمک مهارت یا دانش خاص یا حتی توانایی اش به دست آورد ودیگر پسران را با کلمات یا ابهت به احترام وادارد. دختران دوست دارند با معلم ها ویا دوستانشان ارتباط برقرار کنند، درحالی که پسران اقتدار معلم ها را به چالش می کشند.